İKİ YANLIŞ ATILAN İMZA BULGARİSTAN'DAKİ TÜRKLERİN BAŞINI YEDİ

1960 yılların başında Bulgaristan'da Türk okullarının resmen kapatılmasından sonra, kademe kademe bizim zoraki bir şekilde Bulgarlaştırma sürecimiz  başlatıldı.

Bulgaristan - Türkiye ilişkileri zedelenmemesi ve sekteye uğramaması uğuruna, Türkiye'deki gelip geçen hükümetler, okullarımızın kapatılmasını ve bize karşı başlatılan ilk asimilasyon girişimlerini görmezlikten geliyorlardı. Bulgaristan devletine bunun hesabı sorulmuyordu. Oysa, ülkemizdeki Türk azınlığını bağlayan iki devlet arasında bir sürü imzalanmış antlaşma vardı.

1975 yılının mayıs sonunda güvenlik birimleri tarafından ben başkent Sofya'da tutuklandım. Siyasi tutuklu olarak sadece soruşturmam 6 ay sürdü.

Günün birinde soruşturma yargıcı önüme BKP'nin yayın organı olan Rabotniçesko delo gazetesinin bir sayısını sürdü. Gazetedeki resimde Todor Jivkov ve Süleyman Demirel gayet samimi bir şekilde el sıkışıyordu.

Ayni zamanda, 33 Avrupa, USA ve Kanada gibi ülkeler Helsinki zirvesinde birçok uluslararası antlaşmayı kapsayan, bu ülkelerde yaşayan azınlıkların haklarını ihtiva eden bir sürü belge imzaladı.

Bu belgeleri T.Jivkov ve S.Demirel de imzaladılar. Diktatör Todor Jivkov bir eliyle Bulgaristan Türklerinin ensesini bastırırken, diğer eliyle S.Demirel'in elini sıkıca sıkıyordu.

Yanılmıyorsam, 1968 - 72 - 78 göçlerini S. Demirel imzaladı. Bulgar ve Türk komünistlerinin maksadı ülkemizdeki Türk nüfusu azaltarak, gücümüzü kırmaktı.

Bizim bu durumumuz suların gür akışı ve fazlalığından baraj setleri zarar görmesin diye açılan kapaklar misali. 1968 antlaşmasına göre, her iki ülke birbirinin içişlerine karışamayacaktı artık. Kel üzerine çıban  olarak, aynı paradoks imzayı 1982 yılında Kenan Evren de attı. Halbuki S.Demirel Arnavut kökenliydi, K.Evren ise bizim Deliormanlı...

İşte bu yanlış atılan iki imza yüzünden Bulgaristan'daki Türkleri 1985 yılında bir gecede kitap üzerinde Bulgar yaptılar, sonrada bunu yapanlar bin pişman olmadılar değil...

Bu asimilasyon uygulamalarına karşı baş kaldıranlar tutuklanıp hapse veya sürgüne  gönderiliyor, işkence görüyor, öldürmelere kadar varılıyordu. Ben de iki yıldan fazla hapis damlarında çürüdüm.

1989'un mayıs ayında acilen sınır dışı edildim. Devran döndü ve görüşmek istememe rağmen, bir çocukluk arkadaşım beni Tuzla'daki Demirel'in şatosuna götürdü. Yanımızda üç göçmen arkadaş daha vardı.

Güzel karşılandık, çaylar ikram edildi. Ev sahibesi rolündeki Nazmiye hanımı çok kültürlü ve nazik bir biçimde ağırladı bizi.

Rahmetli Demirel bize hangi bölgeden olduğumuzu sordu ve bayağı sohbeti derinleştirdik. Bir ara ona şu soruyu yönelttim;

"- Sayın Demirel, sizin partiniz iktidar olmuş olsaydı, bize karşı uygulanan asimilasyon girişimlerini nasıl çözüme ulaştırmış olurdunuz?"

Aynen şu yanıtı verdi;

"- Benim bu konudaki özel fikrim, Bulgaristan'da sizin azınlık haklarınızı tanıtmaktan geçer. Marifet sizi buraya sürüklemek değil!"

Şatodan gerisi geriye dönerken, çocukluk arkadaşıma dedim ki, işte benim bu görüşmeyi istememe nedenimi gördün, çünkü onun bu şekilde cevap vereceğini tahmin edebiliyordum. Aslında bu bir yalandır. Onu da az önce yaptı.

Zaten aynı yaz, Edirne'de göçmenleri karşılarken de şunu söylemişti;

"- Koskoca Türkiye, küçük bir Bulgaristan'a yenik düştük!"

İşte biz böyle harcandık, sevgili kardeşlerim!

Niyazi Makak,
Yonkovo, Ruse