IŞILDAYAN BURSA, MOLOZLAR KENTİ İZMİR...

Altı aydır ayda bir defa iş gereği Bursa'yı ziyaret ediyorum. Bilmeyenler için Kırcali - Bursa arası yolculuğu biraz aydınlatmakta yarar görüyorum. Normal yolculukta valizini otobüsün bagajına emanet eder, elindeki poşeti yanına alır ve yerine yerleşip etrafına mal mal bakar hareketini beklersin. Benim sözünü ettiğim yolculuk biraz farklı. Atıyorum, otbüsün hareket saati sabah sekiz. Saat yedide otobüsün bagaj bölümü acılıyor ve otomobiller, minibüsler, yayalar durmaksızın çeşitli çap ve ebatlarda valizleri bagaj bölümüne yerleştiriyorlar. Orası kesmiyor, otobüsün içi de bagaj bölümüne dönüşüyor. Sekizde hareket etmesi gereken otobüs nihayet dokuza çeyrek kala Razgratlıların deyimi ile hızlanıyor. Bir zaman sonra sınıra yaklaşıyoruz. Otobüsümüz bu defa ihtiyaç molası için bir marketin önünde duruyor. Alış verişte hızını alamayanlar markete hücum ediyor ve raflarda mastikalar, üzüm rakıları otobüsün gizli zulalarına yerleştiriliyor. Bulgar tarafı gerekli işlemleri yaptıktan sonra, patates, soğan, kabak,domuz eti salamı ve yeterince miktarda alkohol yüklü otobüs Ana Vatan topraklarına yanaşıyor. Herhalde vatanın gönlü hoş olsun diye olacak bu defa da orada bulunan alış veriş merkezi istila ediliyor ve yine rakılar ve sigaralar bölümleri boca ediliyor. Sonrası ne mi oluyor? Vallahi çok anlatmak istiyorum ama ne yazık ki dilimizdeki mevcut kelimeler yetersiz kalıyor...

Şimdi biraz Bursayı ele almak istiyorum. Benim göz ağrımdır Bursa. Nilüfer çiçeğimdir. Benim şanlı geçmişim ve mihenk taşım. Ulu Cami ve etrafı gurur kaynağım, çınarları ise dik duruşum. Osman Gazi'nin mekanında nefesim tutulur. Hele hele Tophane'de bir çınarın gölgesine oturup çay yudumlamak ve Bursayı seyretmek... Bursa çok güzel ve modern, işin iyi yanı idarecileri bu kentimizi seviyorlar. Tarihi mirası restore edip ve yeniden yaşatmak arzuları, artık gözle görülür bir başarı. Bir sözle ifade etmek gerekirse, Bursa yaşanacak bir şehir.

Bursa'dan İzmir'e yön tutuyoruz. Yol mükemmel. İlk şehir Balıkesir. Tertemiz pırıl pırıl bir şehir. Akhisar,sonrası Manisa. Ovası ve yol boyunca gördüğümüz uçsuz bucaksız üzümler, kavunlar... Almış başını bir bereket gidiyor ardına bakmadan. Ve İzmir'e geldik. Akdeniz'in incisi, fakat girişte denizi göremediğimden olacak, yol kenarları bakımsız, bel boyu kuru otlar, boş arsalarda moloz yığınları, gelişi güzel yapılmış iş yerleri. Yaklaşık yirmi kilometre kadar aynı manzara hiç değişmiyor. En sonunda akrabalarıma ulaşıyorum. Sohbet esnasında İzmir konusunda düşündüklerimi söylediğimde, iki düzüne kadar akrabadan tekinin bile benimle mutabık kalmadığını gördüm. Hepsinin ortak görüşü, İzmir'in derli toplu temiz bir şehir yönünde olmasıydı ve Kocaoğlu adam gibi yöneticiydi. Garibanın birine fakirliğin ne kadar sürer diye sorduklarında yedi yıl demiş. Pekiyi, ya sonrası diye sorduklarında, alışır cevabını vermiş, İzmirliler de alışmış herhalde bu kötü duruma... Unutmadan, belli mi olur, belki bu yazımı AKP'liler okur.Onlara tek tavsiyem; - Sakın hiç bir seçimde İzmir'e uğramayın! Yirmi tane 89' göçmeni akrabam arasından üçü TKP'li ve gerisi CHP'li...

Seksenler dizisindeki Fehmi'nin deyimiyle; " Düşündükçe sinirleniyorum, sinirlendikçe de düşünüyorum...

Cevdet Şahin