Hayat, çetele tutmak değildir.
Hayat, kimi öptüğün, hangi sporu yaptığın veya kimlerin seni sevdiği değildir.
Seni kaç kişinin aradığı, kiminle çıktığın ve kiminle evli olduğun demek de değildir.
Ayakkabıların, saçın ve derinin rengi, nerede yaşadığın da olmaz.
Hayat çok arkadaş sahibi olmak, ya da yalnız olmak;aslında hayat, notlar, para, giysiler, girmeyi başardığın, ya da başaramadığın okullar da, çalıştığın işler de değildir.Veya hangi okula gittiğin de değildir.
Hayat bunlar degildir,kabul görmek, ya da görmemek de değildir.
Hayat; Arkadaşlarına destek olmak ve nefretin yerine sevgiyi koymaktır.
Güven, mutluluk ve şefkattir.
Kendin için neler hissettiğindir,kimi sevdiğin ve kimi incittiğindir.
Hayat; Kıskançlığı yenmek, önemsemeyi öğrenmek ve güven geliştirmektir.
Neler söylediğin ve ne demek istediğindir,söylediklerinin arkasında durmandır.
Her şeyden önemlisi; Hayatını,insanların sahip olduklarını değil, kendilerini, olduğu gibi görmektir.
Başkalarının hayatını olumlu yönde etkilemek için kullanmayı seçmektir.
İşte, hayat bu seçimlerden ibarettir.
Şerefle bitirilmesi gereken en asil görev, hayattır.
Bir lokma ekmek için şerefini çiğnetmeye, bir anlık eğlence için servetini tüketmeye ve bir zamanlık mevkii için el ayak öpmeye asla değemez.
İnsanları ezip geçmeye, günlük menfaatlar için onurunu terk etmeye ve bir kısım insanlara kızıp tüm insanlara düşman olmak da değildir bu yaşam...
Zeki Kahraman
dombira.eu
събота, 6 юли 2013 г.
Абонамент за:
Коментари за публикацията (Atom)
0 коментара:
Публикуване на коментар
Забележка: Само членове на този блог могат да публикуват коментари.