ONLAR

Onların adı ve kimliği üstünde. Kökü, kanı ve soyu verimli topraklarda harmanlanmış. Mert ve güçlüdürler,acı ve ızdırap nedir bilirler. Hala ilk obasının izi sürülür bir kaya başında veya ırmak yolunda. Soyunu bilen ve sayandır Onlar. Obanın şeref, gurur ve namusu hala asılıdır burç tepesinde sivrilen mızrak ta. Mertliğini kıskananlar olmuş. Emeğinin nuruna el uzatan. Bileğinin gücünden nasibini almış. Onların eğrelti otu ve meşe palamudu
altındadır kabir taşı ve naaşı. Çatlak ve nasır dolu eller zamanına veda edildi. Buğday tarlaları öksüz kaldı. Tütün çiçeğini ve katranı hatırlayan yok. Yeni muhabereler çıktı. Göçebeye yine yol gözüktü. Ölümler ve sefillik diz boyu. Meşe palamudu ekmek unu oldu. Göce aşı ekmek kadayıfı. Eski obada zambaklar açmaz oldu, yediveren güllerini koklayan kalmadı. Beyaz bacanın dumanı ters tepti. Gözler yine Ana vatan bozkırlarını çevrildi. Onların çalmalı fesi, çakmak yerine pungun ve meşini, birde bakırdan kahve cezvesi bıraktılar miras olarak. Şapkalı ve gözlüklü ip cambazları belirdi. Onlar oyuna getirildi.Kara eşeğin samarı sırtlarını yüklendi.Gün geldi kimliğindeki adı silindi.Dedesinin kabir taşı kırıldı. Ağzı bantlandı. Gızanlar martinsiz dağa çıktı.Onlar ölüm hücrelerine tıkandı.Uzun bir kış geldi çattı.Kök,kan ve soy kalplerde yaşatıldı. Onlar galip geldi. Baharda uçurulan sahte beyaz güvercinler, kerkenez çıktı, çünkü kan kırmızısı gözleri yoktu. Manafların, ıssız dağ ve ova evlerinin üzerinde artık yılanlar çöreklenmiş.Melek görünümlüler, meğer hain ve iblisti. Onlar, bit pazarında yine hurda yerine satıldı. Birer kuzu gibi boş vaatlerle uyutuldu.Şimdi bozkırın sesi çatlak geliyor kulağına.Ankara kalesinde tek umut.Hacı Bayram'da okunur duası...

Mümin TOPÇU